ഞാന് ഒരു എഴുത്തുകാരനല്ല.
ധാരാളം വായിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും എഴുത്ത് എനിക്ക്
നന്നായി വഴങ്ങുന്ന ഒന്നല്ല.
ഞാന് തീര്ച്ചയായും ദൃശ്യങ്ങളിലൂടെ എഴുതുന്ന ഒരാളാണ്.
എന്റെ ഉള്ളിലുള്ള ചിന്തകളും ആശയങ്ങളും രൂപപ്പെടുന്നത്
ഗ്രാഫിക് ഡിസൈനിംഗ്, ഫോട്ടോഗ്രാഫി, സിനിമ
എന്നിങ്ങനെയുള്ള മാധ്യമത്തിലൂടെയാണ്.
എന്റെ ജീവിതമാര്ഗ്ഗവും അതാണ്.
അതുകൊണ്ട് ഞാന് നിലനിന്നു പോകുന്നു എന്നു പറയാം.
എന്റെ എഴുത്ത് ഇതിനൊക്കെ വേണ്ടിയുള്ളതുമാത്രമാണ്.
പിന്നെ, ഞാന് ഒരു കത്തെഴുത്തുകാരനാണ്. ഇപ്പോഴും.
വിദേശത്തുള്ള അനിയന്മാര്ക്കും പിന്നെ സുഹൃത്തുക്കള്ക്കും
ഒക്കെയുള്ള സുദീര്ഘമായ എഴുത്തുകള് എഴുതാറുണ്ട്.
ഇപ്പോഴൊക്കെ മിക്കവരും എഴുത്തുകിട്ടിയാല് ഒരു
ഫോണ് വിളിയാണ് മറുപടി.
അവര്ക്കൊക്കെ വലിയ തിരക്കാണ്.
നമ്മള്ക്ക് വെറെ പണിയൊന്നും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ്
ഇപ്പോഴും എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത് എന്നാവും ആത്മഗതം.
ഫോണും, മൊബൈലും, ഇന്റെര്നെറ്റും വന്നതില് പിന്നെ
പോസ്റ്റ് ഓഫീസില് കച്ചവടം കുറഞ്ഞു.
പണ്ടത്തെ കാലം എത്ര നല്ലതായിരുന്നു.
വഴിക്കണ്ണും നട്ട് പോസ്റ്റ്മാന് വേണ്ടിയുളള്ള കാത്തിരിപ്പ്...
എഴുത്തുവന്നാല് തിടുക്കത്തില് ഒരു വായനയാണ്.
പിന്നെയും പിന്നെയും വായിച്ചാലും വായിച്ചാലും തീരാതെ.
ഈ എഴുത്തുകളായിരുന്നു സൌഹൃദങ്ങള്ക്കിടയിലുള്ള
അകലം കുറച്ചിരുന്നത്.
നൊസ്റ്റാല്ജിക് ഫീലിംഗ്സ് അല്ലേ....?
ഞാന് കണ്ടതും കേട്ടതും അനുഭവിച്ചതുമായ ചില കാര്യങ്ങള്
എന്റെ ബ്ലോഗില് എഴുതാം.
എഴുതിയെഴുതി തെളിയുമോ എന്നു നോക്കാം അല്ലേ?
ഫോട്ടോഗ്രഫുകളും ഓരോന്നായി ചേര്ക്കം. വിവരണങ്ങളോടെ തന്നെ.
എഴുത്തുകള് ആദ്യമായി അനുഭവസക്ഷ്യങ്ങളാവട്ടെ. കാല്പനികമായത് പിന്നീട്.
അഭിപ്രായങ്ങളും നിര്ദേശങ്ങളും പ്രതീക്ഷ്ക്കുന്നു.
രഞ്ജിത്ത് കുമാര്.
1 അഭിപ്രായം:
എന്തെഴുത്തായാലും വായിക്കാന് ഞങ്ങളുണ്ട്.
ആ അപകടം കഥയല്ല, കാര്യമല്ലെ?
ഒന്നാന്തരമായി എഴുതുന്നുണ്ട്, കേട്ടൊ.
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ